Obrazy Camille Pissarro
Camille Pissarro, właściwie Jacob Abraham Camille Pissarro, urodził się 10 lipca 1830 na wyspie St. Thomas należącej do Duńskich Indii Zachodnich (dziś Wyspy Dziewicze), a zmarł 13 listopada 1903 w Paryżu. Był francuskim malarzem i grafikiem, jednym z czołowych przedstawicieli neoimpresjonizmu i impresjonizmu. Twórczość Camille Pissarro jest wyjątkowa także z tego powodu, że Camille jest jedynym artystą, który pokazał swoje prace na wszystkich ośmiu grupowych wystawach impresjonistów. Jako malarz Camille Pissarro eksperymentował z wieloma stylami, przez jakiś czas romansując także z pointylistycznym podejściem Georgesa Seurata. Do tego przez całą karierę wspierał innych twórców, był im przyjacielem i mentorem. Należą do nich między innymi Paul Cezanne i Paul Gauguin.
Pissarro był trzecim synem żydowskiego kupca o francusko-portugalskich korzeniach. Jego rodzina mieszkała nad własnym sklepem przy Charlotte Amalie, głównej ulicy St. Thomas. Kiedy Camille miał 12 lat, rodzice wysłali go do szkoły w Passy pod Paryżem. Plastyczny talent młodego Pissarro objawił się bardzo wcześnie i chłopiec szybko zaczął odwiedzać Luwr. W wieku 17 lat wrócił do St. Thomas, gdzie miał przejąć interes po ojcu, jednak wolał szkicować statki i pejzaże w pobliskim w porcie. Po przypadkowym spotkaniu z duńskim malarzem Fritzem Melbye, postanowił wyruszyć z nim w listopadzie 1852 roku do Wenezueli. To właśnie w Caracas powstały pierwsze obrazy Camille Pissarro oraz wiele szkiców przedstawiających miejskie życie. Do St. Thomas artysta wrócił w sierpniu 1854 roku, ale już rok później na zawsze opuścił rodzinny dom i przeniósł się do Paryża, by zostać tam malarzem.
Pierwsze paryskie lata Camille Pissarro
W Paryżu Pissarro uczęszczał na prywatne lekcje do École des Beaux-Arts w 1856, a w 1861 zatrudnił się jako kopista w Luwrze. Uczęszczał także do Académie Suisse, gdzie poznał przyszłych impresjonistów – Claude'a Moneta, Paula Cézanne'a i Armanda Guillaumina, a także Pierre’a Auguste’a Renoira i Alfreda Sisleya. W tym okresie malował z pamięci sceny z Indii Zachodnich, pobierając jednocześnie nauki u Corota, pod którego wpływem pozostawał już od jakiegoś czasu. To właśnie ten artysta zainspirował Pissarro do tworzenia w plenerze, który to nawyk towarzyszył mu do końca kariery.
Pissarro coraz bardziej sprzeciwiał się standardom wymaganym w École des Beaux-Arts i Akademii, więc często brał udział w ożywionych debatach z młodszymi artystami, takimi jak Monet i Renoir w Café Guérbois. Choć wciąż pokazywał swoje prace na oficjalnym Salonie Paryskim, był mu ideologicznie przeciwny. Po wymuszonym przez wojnę dwuletnim pobycie w Londynie artysta wrócił na przedmieścia Paryża, gdzie zgromadził wokół siebie grupę młodych twórców z Cezannem jako najwierniejszym uczniem. Cierpliwie demonstrował mu swoją metodę malowania z natury, która wpłynęła na całe pokolenie impresjonistów.
Camille Pissarro – obrazy impresjonistyczne
Lata 70. XIX wieku Pissarro wraz z Monetem, Renoirem i innymi twórcami poświęcił pomysłowi stworzenia alternatywy dla oficjalnego Salonu. Doprowadziło to do zorganizowania w kwietniu 1874 roku wystawy w pracowni fotografa Nadara w Paryżu, która przeszła do historii jako pierwszy oficjalny pokaz dzieł impresjonistów. Pissarro wystawił pięć obrazów, między innymi Szron, Starą drogę do Ennery i Pontoise (1873) – to popularne do dziś dzieła, często występujące jako reprodukcje obrazów Camille Pissarro. Obok niego prezentowali się także Monet, Renoir, Sisley, Cézanne, Edgar Degas i Berthe Morisot.
Impresjonistyczni rejestrowali otaczający ich świat poprzez uchwycenie ulotnych efektów światła i koloru. Unikali tradycyjnego modelowania i kompozycji, skupiając się zamiast tego na fakturze, tonie i mocnym kolorze. Pissarro preferował tematykę wiejską, a jego prace z wczesnego okresu impresjonizmu ukazują charakteryzują luźne ruchy pędzla i brak rysunku.
Brak sukcesu prezentowanego nowego stylu przełożył się na sytuację finansową artysty – była ona rozpaczliwa. Pissarro jednak wierzył, że on i jego przyjaciele podążają właściwą drogą. Druga wystawa zbiorowa odbyła się w kwietniu 1876 roku, nadal z fatalnymi recenzjami, a przed czwartą w 1879 szeregi buntowników opuścił Renoir, Sisley i Cézanne. Pomimo problemów nękających wystawy impresjonistów, Pissarro niezłomnie odmawiał powrotu do Salonu. Jego twórczość z tego okresu była zdominowana przez studia postaci, towarzysko natomiast zbliżył się do młodego Gauguina.
Malarstwo Camille Pissarro w okresie kryzysu impresjonizmu i neoimpresjonizmu
Upadek francuskiej gospodarki na początku lat 80. XIX wieku wywołał także kryzys na rynku sztuki, co mocno odbiło się na finansach malarza. Nie miał on już także pewności co do kierunku swojej malarskiej drogi. Kiedy około 1884 roku poznał awangardzistów Georgesa Seurata i Paula Signaca, zainspirował się ich stylem tworzenia. Zgodnie z nim Pissarro nakładał na płótno farbę w postaci kropek w kontrastujących odcieniach, które siatkówka odbierała jako pojedynczą barwę. Pociąg Pissarro do neoimpresjonizmu był jednak krótkotrwały i od około 1889 roku zaczął odchodzić od tego stylu. Tylko niewielką część dorobku artysty stanowią portrety. Camille Pissaro zdecydowanie wolał malować pejzaże, przyrodę i scenki miejskie. Z okresu pointylistycznego zachowało się zaledwie kilka obrazów ukazujących wizerunki osób, głównie żony i dzieci artysty.
Ostatnie lata – obrazy seryjne
W 1890 roku Pissarro w końcu zrozumiał, jak osiągnąć w malarstwie jedność, do której dążył przez całą swoją karierę. Zmianę w jego twórczości zauważyli także inni i Pissarro raz pierwszy w życiu osiągnął pewną stabilność finansową. Malował teraz głównie serie płócien ukazujących różne obiekty w różnym oświetleniu, między innymi widok katedry w Rouen, ulice Paryża, stację Saint- Lazare. Nadal badał działanie światła, ale tym razem towarzyszyło mu założenie, by w przypadku każdego obiektu przekazać zmieniające się efekty światła i pogody w pełnym zakresie.
Camille Pissarro – najważniejsze dzieła
Najbardziej znane obrazy Camille Pissarro to między innymi:
Camille Pissarro – Czerwone dachy
Camille Pissarro – Targ drobiu w Gisors
Camille Pissarro – Jesienne topole w Giragny
Camille Pissarro – Bulwar Montmartre
Camille Pissarro – Portret Felix Pissarro
Camille Pissarro – Portret Jeanne
Camille Pissarro – Plac przed teatrem
Camille Pissarro – Wieśniaczki wbijające paliki
Camille Pissarro – Martwa natura z koszykiem jabłek
Camille Pissarro – Martwa natura z eukaliptusem i chryzantemami.
Ermitaż
Petersburg, Rosja
