Koszyk jest pusty

Damian Lemański

Damian Lemański

1985 Korsze

Najważniejsze

Od jak dawna tworzysz? Od 2005 roku
Główne inspiracje Życie, wewnętrzna wrażliwość
Nurt Sztuki Współczesnej Fotografia społeczna
Moja sztuka to Fotografia dokumentująca życie wokół, kładąca szczególny nacisk na człowieka i jego miejsce w dzisiejszym świecie, zwłaszcza człowieka wypychanego na margines społeczny.
Ulubieni artyści Sebastião Salgado, William Eugene Smith, Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, James Nachtwey, Josef Koudelka,
W wolnej chwili Włóczęga, literatura, film, gry planszowe.

Damian Lemański aka Damian Wolf Wagabunda, polski fotoreporter dokumentujący życie wokół niego. Interesuje się głównie człowiekiem i jego miejscem w dzisiejszym świecie.
W 2008 roku ukończył Europejską Akademię Fotografii w Warszawie - szkołę dr Izabeli Jaroszewskiej. Brał udział w warsztatach prowadzonych przez Espena Rasmussena, Stefano De Luigi, Tomasza Tomaszewskiego, Michaela Ackermana, Lorenzo Castore.

Nagrody i wyróżnienia:

- 2020 - zaakceptowanie do wystawy dwóch fotografii z Lunika IX ("Kristina" i „Siostry") w Międzynarodowym Biennale Fotografii Artystycznej "Dziecko 2020”; 
- 2019 - 1. nagroda w konkursie Ministerstwa Spraw Zagranicznych i National Geographic Polska „Rozwój w obiektywie 2019” w kategorii "Ludzie" za reportaż "Niechciani",
- 2019 - wyróżnienie w konkursie Ministerstwa Spraw Zagranicznych i National Geographic Polska „Rozwój w obiektywie 2019” w kategorii "Dobrobyt" za zdjęcie "Mała Księżniczka",
- 2019 - ostateczna lista w konkursie Felix Schoeller Photo Award 2019 w kategorii "Portret" za reportaż "Sama",
- 2019 - ostateczna lista w konkursie Felix Schoeller Photo Award 2019 w kategorii"Fotoreportaż" za reportaż "Dzieci Getta" / "Lunik 9", 
- 2017 - 1. nagroda w konkursie Ministerstwa Spraw Zagranicznych i National Geographic Polska
„Rozwój w obiektywie 2017”w kategorii "Demokracja i prawa człowieka w rozwoju" za zdjęcie "Chłopiec z rybami",
- 2017 - 1. miejsce w Slovak Press Photo w kategorii reportażu "Fotografia Środkowoeuropejska" za reportaż "Lunik 9",
- 2017 - 2. nagroda w Grand Press Photo 2017 w kategorii zdjęć pojedynczych "Ludzie" za zdjęcie z reportażu "Dzieci Getta",
- 2017 - 3. nagroda w Grand Press Photo 2017 w kategorii zdjęć pojedynczych "Ludzie" za zdjęcie z reportażu "Lunik 9",
- 2017 - zdjęcie finałowe w Grand Press Photo 2017 w kategorii zdjęć pojedynczych "Ludzie" za zdjęcie z reportażu "Lunik 9".

Wystawy grupowe i indywidualne:

• Polska (Warszawa, Korsze, Kraków, Gdańsk, Olsztyn, Białystok, Wrocław, Poznań, Szczecin, Bydgoszcz, Katowice, Kielce, Lublin, Łódź, Opole, Rzeszów, Zielona Góra),
• Niemcy (Berlin),
• Indie (Mumbaj).
• Słowacja (Bratysława).

Najważniejsi klienci: Narodowy Bank Polski, Wolf Immobilien Polen, Polska Fundacja Roberta Schumana, Polska Misja Medyczna.

Wagabunda i marzyciel.

Na przełomie 2011 i 2012 roku przez 181 dni włóczył się po Ameryce Południowej. Z tej samotnej wyprawy powstał film "181". Zaś w roku 2015 ruszył rowerem z Mazur do Afryki, by po 171 dniach dojechać do Dakaru w Senegalu. Podczas tej wyprawy, wraz z fundacją "Usłyszeć Afrykę", zbierał pieniądze na edukację głuchoniemej dziewczynki, Makane Dieng. Z tej wyprawy Damian stworzył film "Restauracja", który swą premierę miał w lutym 2018 roku.

Na początku 2019 roku poleciał na grecką wyspę Lesbos, gdzie jest największy w Europie obóz dla uchodźców, ponieważ chciał poznać ludzi, których tak wielu boi się  w ogóle ich nie znając. Przez kilka tygodni chodząc pomiędzy namiotami w tak zwanej dżungli obok obozu Moria (do którego nie został wpuszczony) oraz w innych miejscach wyspy poznał setki ludzi, którzy chętnie zapraszali na ciepłą herbatę do ogniska, czy posiłek w namiocie, będącym aktualnie ich domem, dzielili chlebem, który właśnie wypiekli w wykopanym w ziemi piecu i dzielili przejmującymi historiami.

Poznał ludzi, którzy żyją w nieludzkich warunkach i starają się zachować godność, ludzi, którzy mając niewiele obrażają się, jeśli zje się za mało, gdy częstują tym, co mają. Poznał tam również wspaniałą parę Greków, Katerinę i Nikosa, którzy 6 dni w tygodniu goszczą na obiedzie w swojej restauracj mieszkańców obozów Moria i Kara Tepeoraz zawożą posiłki na miejsce. Pomaga im w tym wielu wolontariuszy, w tym także z Polski. 

W październiku 2019 roku ponownie odwiedził Senegal - tym razem, by udokumentować działania Polskiej Misji Medycznej. Korzystając z okazji spotkał się jeszcze raz z Makane - dziewczynką, którą wsparł 3,5 roku wcześniej - oraz zorganizował zbiórkę funduszy na jej dalszą edukację.

W marcu 2020 roku fotografował kryzys migracyjny na granicy turecko-greckiej. Co jakiś czas odwiedza Lunik IX, romskie osiedle w słowackich Koszycach, gdzie zostawił serce wśród dzieci tam mieszkających. Na co dzień stara się kochać.


Korzystając z naszej strony, wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookie. Możesz je wyłączyć w ustawieniach swojej przeglądarki.

Zgadzam się Więcej