Judith Jans Leyster była holenderską malarką Złotego Wieku. Urodziła się w Haarlemie jako ósme dziecko lokalnego browarnika i sukiennika.
Malowała głównie dzieła rodzajowe, portrety i martwą naturę. Istnieją spekulacje, że rozpoczęła i kontynuowała karierę malarską w wyniku bankructwa ojca i z powodu konieczności utrzymania rodziny. Malarstwa uczyła się od Fransa Pietersza de Grebbera, który prowadził szanowane warsztaty malarskie w Haarlemie. W kolejnych latach była również uczennicą Fransa Halsa.
Uważa się, że Judith Leyster była pierwszą kobietą zarejestrowaną w Gildii św. Łukasza w Haarlemie. Inne źródła podają natomiast, że była to Sara van Baalbergen.
W 1636 roku Leyster wyszła za Jana Miense Molenaera, płodnego artystę który pracował nad podobnymi co ona tematami. W nadziei na lepsze perspektywy finansowe, przeprowadzili się do Amsterdamu, skąd mieli już wcześniej klientów. Pozostali tam 11 lat, po czym powrócili w okolice Haarlemu - zamieszkali w Heemstede.
Jej prace były wysoko cenione za życia, zostały jednak zapomniane po jej śmierci na ponad 200 lat. Cała jej twórczość została przypisana Fransowi Halsowi lub jej mężowi Janowi Miense Molenaerowi. Dopiero w roku 1893 odkryto, że prace były autorstwa Judith.
Źródło: Domena publiczna
National Gallery
Londyn, Wielka Brytania
Nationalmuseum
Sztokholm, Szwecja
