Koszyk jest pusty

Sandro Botticelli

Sandro Botticelli

1445 Florencja - 1510 Florencja

Renesans

Obrazy Sandro Botticellego
Sandro Botticelli był jednym z najważniejszych włoskich malarzy i rysowników wczesnego renesansu, tzw. quattrocenta. Urodził się pomiędzy 1444 a 1447 rokiem we Florencji, gdzie zmarł przed 17 maja 1500 roku. Jego prawdziwe nazwisko to Alessandro di Mariano Filipepi.

Sandro Botticelli – początki kariery

Syn grabarza, pierwsze artystyczne szlify zdobywał prawdopodobnie w pracowni brata, który zajmował się kuciem złotych blaszek wykorzystywanych potem do wykonywania złoceń na obrazach i rzeźbach, a w wieku 25 lat zaczął funkcjonować jako samodzielny malarz. Sandro Botticelli otworzył wówczas własną pracownię, miał uczniów i wykonywał zlecenia na zamówienie zamożnych florenckich rodów. Jego mecenasami byli głównie przedstawicie rodziny Medicich.

Styl malarski Botticellego

Pod wpływem takich artystów jak Filippo Lippi, Masaccio i Antonio Pallaiuolo ukształtował się charakterystyczny styl Botticellego, który określa się często mianem poetyckiego. Jego najważniejsze cechy to chłodna kolorystyka, precyzyjny rysunek, niezwykle realistycznie oddane piękno i wdzięk kobiecych twarzy, wysmukłe sylwetki, raczej płaska kompozycja i linearność zamiast perspektywy. Uwagę zwraca także precyzja i polot towarzyszące odtwarzaniu strojów, tkanin i dekoracyjnych detali. 

Swoje najsłynniejsze obrazy Sandro Botticelli namalował, portretując damy z dworu Medyceuszy i inne wpływowe mieszkanki Florencji. Co ciekawe, w wielu dziełach, które nie były portretami konkretnych kobiet, odnajdujemy tę samą twarz. To muza artysty, młodziutka Simonetta Vespucci, włoska arystokratka, która zmarła w wieku 23 lat. Jej rysy mają między innymi Wiosna, Wenus i Pallas Atena.

Ale nie tylko kobiety malował Botticelli. Jako niezwykle utalentowany portrecista był twórcą wielbionym i popularnym. Z jego usług chętnie korzystała najbardziej wpływowa rodzina we Włoszech - ród Medyceuszy, ale nie tylko. Poparcie i względy możnych włoskich rodzin gwarantowały mu spokojną pracę, a także regularne zlecania publiczne.

Sandro Botticelli – kryzys mistyczny

Pierwsze w pełni dojrzałe i oryginalne prace stworzył Botticelli w duchu wczesnego renesansu i humanizmu, często przedstawiając sceny mitologiczne. Już na początku lat 70. związany był z kręgiem literatów i filozofów działających pod nazwą Akademii Platona lub Akademii Neoplatońskiej. Odkrycie kultury klasycznej zapoczątkowało próbę połączenia ideałów starożytnych Greków z ideami chrześcijańskimi, a Wenus stała się symbolem piękna i miłości, dzięki którym człowiek mógł wznieść się duchowo ponad świat materialny. Botticelli przelewał idee neoplatońskie na drewno i płótno, oddając modną tematykę mitologiczną i tworząc nowe kanony piękna i stylizacji. W tym czasie powstały jego najbardziej znane dzieła. Sandro Botticelli namalował wówczas między innymi:

Sandro Botticelli – Narodziny Wenus
Sandro Botticelli – Wiosna
Sandro Botticelli – Madonna z Dzieciątkiem

Nawiązania do antyku zaczęły znikać z dzieł artysty około 1483 roku. Wiązało się to ze wzrastającą popularnością Girolamo Savonaroli – dominikanina, schizmatyka Kościoła, sugestywnego mówcy, który nawoływał do powrotu do studiów nad Biblią, o której zapomniała zakochana w starożytnych greckich i rzymskich pismach Florencja.

W płótnach Botticellego, będącego pod dużym wrażeniem Savonaroli, odnajdujemy w tym czasie powrót do tematyki religijnej i archaicznego stylu w warstwie formalnej. Jego dzieła oddają niepokój, smutek, refleksję, brak w nich radości i światła znanego z wcześniejszych prac. Niektórzy podają, że kiedy Savonarola został skazany na śmierć w 1498 roku, Botticelli wypowiadał się w jego obronie oraz spalił kilka swoich prac o tematyce mitologicznej.

Ostatnie dziesięć lat życia Botticellego

Sto ilustracji do „Boskiej komedii” Dantego były prawdopodobnie ostatnim dużym zleceniem mistrza Botticellego. Pracował nad nimi od 1490 roku, po czym w 1497 roku namalował jeszcze Oszczerstwo, które uznawane jest za jedno z nieudanych jego dzieł. Następne lata spędził w izolacji i zapomnieniu, kiedy na piedestał wybijali się tacy twórcy, jak Leonardo da Vinci, Michał Anioł czy Rafael, podczas gdy sztuka Botticellego uważana była już za przestarzałą. Szczególnie, iż ostatnie prace artysty cechują się powrotem do gustów czternastowiecznych i zrezygnowaniem z kanonów renesansu.

Najważniejsze prace Sandro Botticellego

Madonna w ogrodzie różanym – 1470
Powracająca Judyta – 1470
Portret młodzieńca - 1470
Portret nieznajomego z medalem – 1474-75
Wiosna – 1477
Pallas Atena i centaur – ok. 1480
Freski w Kaplicy Sykstyńskiej – 1481-82
Narodziny Wenus – 1485

Źródło: Domena Publiczna


Prace artysty
przeglądaj obrazy w katalogu

Korzystając z naszej strony, wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookie. Możesz je wyłączyć w ustawieniach swojej przeglądarki.

Zgadzam się Więcej