Koszyk jest pusty

Symbolizm

Symbolizm

Symbolizm to prąd artystyczny kształtujący się głównie w literaturze, malarstwie i muzyce, obecny w sztuce od drugiej połowy XIX wieku.

Był inspiracją dla literatury i sztuki modernizmu w Europie, Ameryce Północnej i Południowej. Na przełomie stuleci stał się jednym z najważniejszych składników nowatorskich poszukiwań estetyczno-warsztatowych, a potem stanowił ważny punkt odniesienia dla różnych kierunków awangardy, na przykład dla surrealizmu.

Symbolizm dążył do wyrażenia środkami artystycznymi wiecznych, ogólnoludzkich problemów psychologicznych i treści metafizycznych, dostępnych jedynie intuicyjnemu i emocjonalnemu poznaniu.

Był on odpowiedzią i reakcją na szeroko obecny w ówczesnej sztuce realizm.

Był też jedną z głównych tendencji modernizmu, ukształtowaną w opozycji do idei pozytywizmu
i estetyki naturalizmu.

Dążył do przywrócenia malarstwu roli nośnika treści duchowych, odchodząc od odzwierciedlania powierzchownych zjawisk na rzecz wyrażaniu uczuć.

Symboliści zrezygnowali z obiektywizmu, za to kładli szczególny nacisk na wyobraźnię, widzenie subiektywne oraz na postrzeganie rzeczywistości w oderwaniu od możliwości zmysłowego poznania świata.

Malarze symboliści tworzyli obrazy oparte często na motywach literackich. Pojawiały się w nich sceny grozy, niekiedy sceny groteskowe czy takie, które zawierają motywy brutalne czy erotyczne.

Często były one przepełnione fantastycznymi, niesamowitymi czy dziwnymi elementami. Artyści chętnie nawiązywali do mitologii i legend.

Do głównych przedstawicieli symbolizmu należeli: Gustave Moreau, Pierre Puvis de Chavannes, Odilon Redon, Fernand Khnopff, Jean Delville, Jan Toorop, Arnold Böcklin, Ferdinand Hodler czy Michaił Wrubel.

W Polsce najbardziej znanymi przedstawicielami symbolizmu byli: Jacek Malczewski, Stanisław Wyspiański czy Władysław Podkowiński.

W innych krajach europejskich: w Belgii (F. Khnopff, J. Delville, grupa Les XX), Holandii (J. Toorop), Szwajcarii (A. Böcklin, F. Hodler), Austrii (G. Klimt), Rosji (M. Wrubel).

Malarze symboliści nie stworzyli żadnej formalnej grupy czy spójnego w czasie i miejscu działania kierunku. Nie mieli wspólnych świadomych celów, nie realizowali wspólnie swoich założeń i nie utrzymywali ze sobą kontaktu. Łączył ich podobny sposób myślenia o sztuce i świecie.

Źródło: Domena Publiczna


Dzieła twórców wybranego kierunku w katalogu pikoteki

Korzystając z naszej strony, wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookie. Możesz je wyłączyć w ustawieniach swojej przeglądarki.

Zgadzam się Więcej